موقع جغرافیایی شهر با مجموعه ای از داده های طبیعی و اقتصادی و انسانی موجود در فضای ناحیه ای که آن شهر در آن تکوین یافته مشخص می شود . به عبارت دیگر موقع جغرافیایی شهر ، بیانگر وضعی است که شهر نسبت به طرق ارتباطی ، راهها و معابر طبیعی حتی نسبت به مواد اولیه ، منابع انرژی و نیروی انسانی موجود در ناحیه می تواند داشته باشد .در قلمرو داده های طبیعی علاوه براهمیت گذرگاهها و معابر طبیعی ، مرز تماس و برخورد دو ناحیه ای که از لحاظ مور فولوژیکی و پدولوژیکی با هم مغایر و نا همسانند ، مورد توجه جغرافیدان است ، بطور استثنایی خود مقر و نشستگاه جغرافیایی شهر می تواند یکی از عوامل توجیه کننده موقعیتی باشد که شهر از برخور دار است و در این راستا است که ارزیابی روابط متقابل موقع و مقر جغرافیایی شهر ضروری می نماید .اما مقر همان نشستگاه شهر است ، مکانی است که به مقتضای توپوگرافی محل به اشغال در آمده ، و نطفه شهر همانجا تکوین یافته ، ریشه دوانده و بالاخره توسعه یافته پذیرفته است.شهرستان بهبهان با وسعتی معادل 3195 کیلومتر مربع ، 330 متر ارتفاع متوسط از سطح دریا در جنوب شرق استان خوزستان بین عرض جغرافیای30درجه و 34 دقیقه تا 30درجه 37 دقیقه شمالی و طول جغرافیایی 50درجه و 13دقیقه تا 50درجه 16دقیقه شرقی واقع شده است . از شمال و شرقبه استان کهگیلویه و بویر احمد ، از غرب به شهرستان امیدیه ، از جنوب به استان بوشهر و شهر هندیجان منتهی شده ، و بصورت دشتی بین نواحی کوهستانی اطراف که از نظر تقسیمات کشوری مرکز شهرستان بهبهان شهر بهبهان می باشد و دارای چهار بخش مرکزی ، زیدون ، آغاجاری ، تشان و دو شهر سردشت و آغاجاری است .فاصله آن تا مرکز استان خوزستان ( اهواز ) 200کیلومتر تا تهران نزدیک به 1000کیلومتر تا خلیج فارس 150 کیلومتر است . بطور کلی این شهر در مکان و موقع جغرافیایی مناسبی قرار دارد . از امکانات آب و خاک و زمینهای کشاورزی خوب از یک طرف و از سوی دیگر سابقه تمدن و شهر نشینی کهن ، مرکزیت ناحیه ای ، دارای بودن موقعیت ارتباطی و کنار رودخانه ای واقع شده است .
منبع:
تحلیل فضایی- مکانی مراکز آموزشی شهر بهبهان ، پایان نامه کارشناسی ارشد ،رسول لشکری زاده
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
عضویت سریع
